دین واقعیتی اجتماعی است و مناسک دینی، ناظر بر نیازهای اجتماعی ریشه‌دار انسان است. اعمال دینی حس همبستگی و اتکا به گروه و خلاصه، حس بودن در جامعه را نشان می‌دهد. با توجه به شرایط در حال گذار جامعه و دگرگونی سریع ارزش‌ها و هنجارها، آگاهی از ابعاد مختلف دینداری جوانان و تأثیر عوامل مختلف بر آن و همچنین مقایسه آن با وضعیت دین‌داری والدین به منظور درک تفاوت‌های ارزشی در دو نسل، از اهمیت بسزایی برخوردار است. امروزه افراد از طرفی تحت تاثیر فرهنگ دینی جامعه خود هستند و از سوی دیگر در معرض عناصر ساختی دنیای مدرن قرار دارند.
بدین منظور در پیمایشی از سوی مرکز پژوهشی «بینا»، این امر مورد همت واقع شده است. در این گزارش تلاش خواهد شد تا مبتنی بر پیمایش «بررسی باورها و رفتارهای دینی جامعه ایرانی»، نگرش دینی ایرانیانْ در سنجه‌ها و شاخص‌های متفاوت، در طی نسل‌های گوناگون موردسنجش قرار بگیرد. طبق این گزارش میزان دین‌داری در جوانان کمتر از نسل‌های گذشته و افراد پیرتر است. به بیانی با افزایش سن، دین‌داری افزایش و با کاهش سن، دین‌داری کاهش پیدا می‌کند.
در این گزارش تلاش شده است تا مسئله سن و دین‌داری در نسل‌های گوناگون جامعه ایرانی موردبررسی قرار بگیرند. این گزارش مبتنی بر 9 بُعد، که شامل اعتقادات، احساسات ایمانی، ترک محرمات، واجبات، مستحبات، مناسک جمعی، اسلام جمعی، اسلام سیاسی، موافقت با جمهوری اسلامی می‌شوند، مشاهده می‌شود که بیشترین میزان باور و پای‌بندی مربوط به ساحت «اعتقادات» و کمترین مربوط به «مناسک جمعی» بوده است.