در عرصه‌ی روابط بین‌الملل، سیاست خارجی کشورها از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار اسـت. در جمهوری اسلامی سیاست خارجی همیشه بر اساس تعامل سازنده با دیگر کشورهای دنیا بوده است. سال‌هاست که مذاکره یکی از مفاهیم زندگی سیاسی و اجتماعی ایرانیان شده است. این امر به‌گونه‌ای بوده که مهم‌ترین مسئله مورد پیگیری دولت یازدهم و دوازدهم حول مذاکره می‌گشت؛ مذاکره‌ای که از زمان حضور دولت تدبیر و امید سه دوره ریاست جمهوری در آمریکا را به خود دیده است. دوره باراک اوباما که امضای برجام در آن دوره صورت پذیرفت، دوره دونالد ترامپ که طرف آمریکایی، سازِ خروج از برجام را کوک کرد و در نهایت به ریاست رسیدن جو بایدن در 1 بهمن 1399 که در این دوره نیز مذاکراتی جدید در حال انجام است.

مؤسسه‌ی پژوهشی «بینا» پیمایش‌هایی تحت عنوان «سنجش نگرش‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مردم ایران»، را در چهار موج از مرداد 98 تا اسفند 99 در مورد میزان تمایل افکار عمومی جامعه به «مذاکره» و در بازه‌های قبل و پس از انتخابات ریاست‌جمهوری امریکا انجام داده‌است. همچنین تلاش شده است تا بر اساس متغیر تمایل به «اسلامی بودن قوانین»، جامعه به سه گروه همراه جمهوری اسلامی، مخالف جمهوری اسلامی و قشری که میانه این دو گروه قرار می‌گیرند – و به‌اختصار از آن‌ها با عنوان موافق، مخالف و خاکستری یاد خواهد شد – تقسیم شود. آنچه این گزارش بدان همت گمارده ناظر به نگرش این گروه‌ها نسبت به مذاکره با امریکا است.