مسئله پوشش و حجاب در شریعت اسلامی امری است که در قرآن کریم بدان سفارش شده است و صرفاً مختص یک جنسیت نیست. البته حجاب در ایران صرفاً ماحصل حضور اسلام نبوده است و قدمتی بسی طولانی‌تر دارد. کشف حجاب اجباری در عصر پهلوی اول سبب بروز نوعی از پوشش متفاوت زنان در ایران شد که در عصر پهلوی دوم نیز این روند ادامه یافت. پس از پیروز انقلاب اسلامی این بار تلاش شد تا روند به سویی هدایت شود که پوشش مذهبی در جامعه نسبت به گذشته فراگیرتر شود. امروز که بیش از چهار دهه از انقلاب می‌گذرد، مسئله پوشش و حجاب مسئله‌ای است که مورد توجه افکار عمومی و رسانه‌های داخل و خارج کشور قرار گرفته و در این زمینه اظهارنظرهای گوناگونی پیرامون آن شده است. سوای از این مطالب، در این گزارش تلاش خواهد شد تا مبتنی بر «پیمایش بررسی باورها و رفتارهای دینی جامعه ایرانی» که از سوی مؤسسه پژوهشی «بینا» و در دو موج، قبل و بعد از ماه مبارک رمضان سال 99 صورت پذیرفته است، نگرش ایرانیان در خصوص حجاب را از منظرهای گوناگون مورد بررسی قرار گیرد.

طبق این گزارش حجاب در جامعه ایرانی امری پذیرفته شده است؛ چرا که از افراد درخواست شده است تا نظرشان را در خصوص پوشش خود و اطرافیان درجه‌یک خود اعلام کنند. در نمودارهای گزارش بیش از نیمی از افراد قائل به حجاب کامل شرعی هستند و نزدیک به یک‌سوم نیز به کمتر از حجاب شرعی قائل بوده و درصد کمی از افراد به مسئله حجاب اعتقاد نداشته‌اند. همچنین داده‌ها حاکی از این است که با افزایش میزان تحصیلات و درآمد افراد، اعتقاد و پایبندی به حجاب شرعی کمتر می‌شود. وانگهی متغیر دیگر سنجش نسبت به مسئله حجاب، توجه‌ به محل سکونت و وضعیت تأهل است.